بازی کودکان بیانی از خواست درونی آنها است می توانیم با مشاهده بازی کودک نسبت به شناخت او اقدام کنیم کودک از راه بازی مهروعلاقه، خشم و کینه خود ار بروز می دهد.

با مطالعه بازی کودک می توان ابعاد مختلف شخصیتی او را بررسی کردو نسبت به چگونگی رفتار عاطفی او قضاوت نمود.
کودکان مدت زیادی از اوقات فراغت خود را در بازیهای جسمی و ذهنی صرف می کندو دیدگاههای مختلف خود را از زندگی ارائه می دهند.
محبت یا خشم خود را نسبت به موجودات جاندار و بی جان نشان می دهند ، می خندندو می گریند ، خاموش و متفکر می شوند ، شلوغ و پرهیاهو شده و می سازندو ویران می کنند.

البته هرگونه تخریبی از سوی اطفال نشان خشم و کینه او نیست. زیرا آگاهی برای ارضای حس کنجکاوی اوست .
بنابراین نباید بازی را امری کم ارزش، تفننی وصرفاً وسیله ای برای تفریح، سرگرمی و گذران اوقات فراغت تلقی نمود زیرا بازی یکی از عومل مهم در سلامت و رشد جسمانی و روانی و عاطفی کودک است. و اگر به خوبی طراحی و برنامه ریزی شود وسیله ای بسیار مناسب برای تربیت اجتماعی و تکوین شخصیت کودکان است .
در فصل هفتم از اعلامیه جهانی کودک، درباره تعلیم وتربیت و حقوق کودکان آمده است :

«کودک حق دارد از تعلیم و تربیت بهره مند گردد.»
هدف تعلیم وتربیت باید رشد فکری کودک ،پرورش استعدادهای او ، پرورش قوه قضاوت او ، پرورش حس مسئولیت اخلاقی و اجتماعی او و بارآوردن او به عنوان یک عضو مفید جامعه تحت شرایط مساوی با دیگران گردد .
منابع و مصالح عالیه کودک باید سرلوحه رفتار کسانی که مسئولیت تربیت و هدایت کودک را به عهده دارند ، قرار گیرد.
این مسئولیت در مرحله اول متوجه پدرو مادر کودک است . کودک باید از امکانات کامل بازی و تفریح که متوجه تحقق یافتن هدف تعلیم و تربیت است برخوردار گردد.
جامعه و مقامات دولتی باید برای توسعه و تحقق یافتن این حق در کلیه موارد بکوشند.»

از این رو اولیا و مربیان نیز می بایست بازی را بخش مهمی از زندگی کودکان به شمار آورند . هرگز آنان را از بازی منع نکنند و با فراهم ساختن ابزار و امکانات مناسب ، به آنان فرصت دهند تا به میزان توانایی و ضعف های خود پی ببرند .مهارتهای اجتماعی و شخصیتی خود را توسعه دهند و برای ورود به دنیای بزرگسالان و واقعیت های زندگی آماده شوند. بیاموزند که چگونه شاد بوده و از زندگی لذت ببرند .

بنابر این هیاهو و ابراز احساسات کودکان در هنگام بازی حاکی از سلامت آنهاست .و بایستی مورد توجه والدین و اولیا مدارس قرار گیرد و آنها را مانعی بر اسر راه درس قلمداد نکرده و آنها را محدود نسازند.

در دنیای امروز اهمیت بازی به حدی است که در اکثر محافل تعلیم و تربیت درباره آن بحث به میان می آید .
بسیاری از کشورها به خصوص در مدارس پیش دبستانی و دبستانی برای تربیت شهروندانی مسئول و دانش آموزانی مشتاق آموختن با بهره گیری از بازی موفقیت های چشمگیری را کسب کرده و توانسته اند فضای مدارس را جذاب ، با نشاط و دلپذیر نموده و به توفیق های آموزشی زیادی نائل شوند.

منابع :
دفتر هشتم نیروو نشاط .
کتاب اسلام و بازی کودکان تألیف دکتر احمد بهشتی .
کتاب درس تربیت بدنی در دوره ابتدائی .
مقاله« بازی راهی جهت آماده شدن برای زندگی است» ترجمه دکتر قوام الدین جلیلی .